NC Banana Leaf

ไม่สงสารฉันเหรอ.....

ประโยคเดียวจากจองกุกที่ทำให้ผมใจอ่อนอย่างง่ายดาย ยอมยืนนิ่งๆอย่างว่าง่ายตอนที่มือใหญ่ปลดเสื้อผ้าทั้งหมดออกไปจากตัวจนเปลือยเปล่า สายตาที่มองมาอย่างร้อนแรงยิ่งทำให้อับอาย

ไม่เคยมีใครเคยเห็นผมในสภาพแบบนี้ และยิ่งจองกุกจ้องเหมือนจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัวผมก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก

ฝ่ามือหยาบลูบไล้ไปทั่วผิวกายละเอียดสีน้ำผึ้ง ใบตองใบใหญ่ที่เพิ่งเก็บมาและถูกโยนทิ้งไว้กลายเป็นเตียงรักชั่วคราวของทั้งสองคนเมื่อจองกุกดันร่างผมให้เอนลงไปนอนอย่างอ่อนโยน

“ครั้งแรกรึเปล่า” เสียงทุ้มเอ่ยถามก่อนจะยิ้มกว้างมากยิ่งขึ้น สายตาที่มองก็ยิ่งร้อนแรงมากกว่าเดิมเมื่อผมพยักหน้าตอบรับ

“ครั้งแรก...แล้วก็แฟนคนแรก”

“หืม ว่าแล้ว ฉันนี่โชคดีชะมัด” แหงล่ะ เด็กนี่โชคดีแต่ผมเนี่ยสิแย่แน่ๆ ดูจากท่าทางผมคงต้องเป็นฝ่ายโดนเสียบ ส่วนเขาก็ได้กำไรไปน่ะสิ

ผมทำหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจ เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของอีกฝ่ายบ้างเป็นการเอาคืน แต่กลับรู้สึกเหมือนว่าคิดผิดเมื่อแผ่นอกขาวๆกับซิกแพคในระยะประชิดพาลให้หน้าร้อนจนต้องเบือนหน้าหนี จองกุกแทรกกายเข้ามาระหว่างขาเพรียวพร้อมกับริมฝีปากที่เริ่มจูบไปตามผิวสวยๆอีกครั้ง

มือใหญ่เลื่อนลงที่แก่นกายเล็กเพื่อปลุกเร้าอารมณ์จนผมได้แต่ร้องครางเพราะความเสียว นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาช่วยนอกจากตัวเอง ส่วนหัวที่เริ่มจะปริ่มน้ำพาลให้มือใหญ่ขยับขึ้นลงได้ง่ายดายมากขึ้น

จองกุกแยกขาเรียวให้อ้าออกมากกว่าเดิม นิ้วเรียวสอดเข้าไปที่ช่องทางนิ่มแต่เพียงเข้าไปนิดเดียวผมก็ร้องออกมาดังลั่น

“โอ๊ย!!! เจ็บ เจ็บนะ”

ริมฝีปากอุ่นทาบทับลงมาปลอบประโลม นิ้วเรียวขยับเข้าออกไปมาจนผมเริ่มมีอารมณ์ร่วม จากนิ้วเดียวก็กลายเป็นสองและสาม

ช่องทางอุ่นนุ่มกระตุกบีบรัดจนจองกุกได้แต่กัดฟันอย่างข่มกลั้น ยิ่งเสียงครางหวานๆที่ร้องออกมาก็ยิ่งทำให้อารมณ์พุ่งสูง แม้จะใส่แค่กางเกงบางเบาแต่ส่วนนั้นกลับพองคับไปหมด แทฮยองบิดตัวไปมาเพราะความรู้สึกเสียวซ่าน สะโพกมนส่ายร่อนไปตามนิ้วมือที่ขยับ

ความกระหายอยากจะรู้สึกถึงอะไรที่มากกว่านี้ ทำให้แทฮยองเปิดปรือดวงตาหวานๆ หน้าผากชื้นเหงื่อของจองกุกกับใบหน้าทรมานเพราะความอดกลั้นทำให้รู้สึกว่าหัวใจกำลังพองโต

เขายอมอดทนขนาดนี้ แม้จะยังแคลงใจอยู่บ้างว่าอีกฝ่ายชอบกันจริงๆรึเปล่า แต่ความรู้สึกนั้นก็จางหายไปอย่างง่ายดายเมื่อมองสบดวงตาคมที่ทอดมองอย่างเป็นห่วง

“เข้ามาเถอะจองกุก”

ผมเอ่ยเชิญชวนด้วยน้ำเสียงหวานๆ แยกขาตัวเองออกกว้างขึ้น วงหน้าหล่อเหลากระตุกวูบ ผมไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไร จัดการปลดกางเกงเนื้อบางเบาออกจากตัวร่างสูง ขนาดของส่วนนั้นที่ตั้งชูชันทำให้แอบเผลอกลืนน้ำลายเบาๆ

“อ่าอื้อออออ”

ความรู้สึกแรกยามอีกฝ่ายแทรกกายเข้ามาคืออึดอัด แต่มันกลับไม่เจ็บมากมายอย่างที่คิด อาจจะเพราะจองกุกอ่อนโยนมากๆ เขาทั้งจูบทั้งปลุกเร้าจนผมได้แต่นอนคราง ช่องทางร้อนๆบีบรัดกับแก่นกายเป็นจังหวะยามที่ร่างสูงกระแทกกายเข้าออก

เสียงสูดปากและเสียงทุ้มครางต่ำในลำคอเมื่อผมแอ่นสะโพกรับ แรงบีบรัดที่มากขึ้น นิ้วหยาบที่ลูบไล้ไปทั่วร่างกาย ริมฝีปากที่คอยแต่จะสร้างรอย ดูดดึงเลียเม็ดเล็กๆกลางหน้าอก ผมเงยหน้าไปด้านหลังเพราะความรู้สึกเสียวซ่านที่มากเกินทนไหว

จอนจองกุกเร่งจังหวะเร็วขึ้นจนช่องท้องกระตุกวูบ ช่องทางสีชมพูบีบรัดร้อนแรงเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อแก่นกายใหญ่กระแทกไปโดนจุดกระสันอย่างรุนแรงก่อนที่น้ำสีขาวขุ่นจะไหลเปรอะเปื้อนหน้าท้องเนียน บางส่วนกระเด็นไปโดนแผงอกสีน้ำผึ้ง

จองกุกก้มลงไปเลียอย่างไม่รังเกียจ แก่นกายก็เร่งจังหวะเร็วขึ้น เมื่อความอุ่นร้อนมันบีบรัดจนต้องปลดปล่อยออกมาเต็มช่องทางสีหวาน บางส่วนไหลลงเปรอะเปื้อนลงที่พื้น

Nc Beside You

“อืมมมม....แทฮยอง”

เสียงดูดดึงจากของผิวเนื้อจากริมฝีปากอวบอิ่มที่กำลังจูบเบาๆไปบนส่วนหัวโค้งหยักของแฟนหนุ่มทำให้จอนจองกุกอดที่จะครางเสียงทุ้มต่ำออกมาไม่ได้ หลังจากที่ถอนหายใจอย่างยอมแพ้ แทฮยองคนน่ารักก็เผยรอยยิ้มหวานพร้อมกับผลักเขาลงไปนอนบนเตียง

มือเรียวปลดเข็มขัดของร่างสูงออกอย่างคล่องแคล่วตามมาด้วยดึงรั้งกางเกงและชั้นในออกไป แทฮยองนั่งทับลงบนต้นขาแข็งแรง ก่อนจะเริ่มปลดชุดนอนที่ออกจากไหล่ของตัวเอง เสื้อคนไข้ที่เป็นแค่ผ้าบางๆมาทับกันด้วยการผูกเชือกข้างหน้ากลับทำให้ร่างตรงหน้าดูยั่วกว่าเดิม เมื่อแทฮยองแหวกเสื้อของตัวเองออกจนเห็นแผงอกเล็กนวลเนียน 

ยอดอกเล็กที่เห็นรำไรยั่วตายั่วใจจนจองกุกเผลอเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเอง

มือหนาเลื่อนไปประคองเอวบางเตรียมจะปลุกเร้าอารมณ์เหมือนทุกที แต่กลับโดนแทฮยองดันออก ร่างบางยิ้มเย้าอย่างเจ้าเล่ห์จนจองกุกนึกถึงแทฮยองตอนที่รู้จักกันใหม่ๆอีกครั้ง

การปลุกเร้าที่แปลกไปจากเดิมอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น

จองกุกนั่งพิงหัวเตียง ยกมือขึ้นประสานกันตรงท้ายทอย ไม่ให้จับเขาก็ไม่จับก็ได้ อยากรู้เหมือนกันว่าจะมีอะไรมาให้ดู

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะประเมินแทฮยองผิดไป เพราะร่างบางไม่ใช่แค่โชว์เปลื้องผ้าด้วยการถอดกางเกงตัวบางออกไป แต่รวมถึงโชว์การกระทำที่กำลังทำกับส่วนแข็งขืนที่ชูชันอย่างมีอารมณ์ของเขาอยู่ตอนนี้!

ลิ้นเล็กๆเริ่มจากการแตะแผ่วเบาไปที่ส่วนปลายเหมือนกับหยอกเย้า ก่อนจะเริ่มเลียจากโคนจรดปลายราวกับกำลังชิมไอติมแท่งโปรด เสียงทุ้มครางฮือขัดใจกับคนขี้แกล้ง แต่ก็อึดอัดได้ไม่นาน เมื่อริมฝีปากอิ่มแดงตรงเข้ามาครอบครองปลุกเร้าเขาทันทีจนมิดด้าม

“อืม”

มือที่หยาบนิดๆจากการเล่นกีฬาแทรกเข้าไปตามกลุ่มผมนุ่ม เมื่อแทฮยองทั้งดูดดึงทั้งขยับปรนเปรอเขาด้วยจังหวะร้อนแรงจนอดไม่ได้ที่จะสวนสะโพกไปตามจังหวะ

หยาดน้ำตาเม็ดเล็กที่คลอหน่วยอยู่ที่ดวงตากลมยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้ใบหน้าหวานจนจองกุกแทบจะเสร็จอยู่รอมร่อ แต่แล้วริมฝีปากอิ่มกลับผละออกไปทั้งที่เขาเกือบจะแตะสวรรค์

“แทฮยอง.....”

ร่างสูงครางแหบพร่าเรียกชื่อแฟนคนสวย เขาไม่เคยรู้สึกดีมากขนาดนี้ตอนมีเซ็กส์กับใครมาก่อน มีแค่แทฮยองที่สามารถแกล้งให้เขาทรมานแบบนี้ รวมถึงทำให้มีอารมณ์จนจวนจะบ้าเมื่อเสียงแหบทุ้มพูดขึ้นมา

“อย่าเพิ่งเสร็จสิ โชว์ของแทยังไม่จบเลย”

โชว์...โชว์อะไร

คำถามที่ติดขัดอยู่ในลำคอพร้อมกับลมหายใจขาดห้วงเมื่อแทฮยองเริ่มต้นโชว์ครั้งใหม่ด้วยการเลียนิ้วสามนิ้วของตัวเองราวกับมันเป็นอมยิ้ม ร่างบางเผยยิ้มยั่วเย้ามองสบดวงตาคมไม่วางตา ก่อนจะเริ่มใช้ลิ้นเลียไปตามข้อนิ้วเรียวจนมันชุ่มไปด้วยน้ำลาย

แทฮยองยกตัวขึ้นจากตักจองกุก หันหลังให้ชายหนุ่มก่อนจะโค้งไปข้างหน้า เผยก้นเนียนนุ่มกับช่องทางรักสีชมพูอ่อนต่อหน้า แล้วแทฮยองก็ทำให้ลมหายใจของเขาสะดุดเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ด้วยการกดนิ้วเรียวยาวของตัวเองเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่ม

โชว์แสนเซ็กซี่ที่จอนจองกุกไม่อาจละสายตา ส่วนแข็งขืนกลางลำตัวของเขาต้องการการปลดปล่อยจนเจ็บไปหมด ทั้งชีวิตร่างสูงไม่เคยคิดว่าเขาเคยต้องการอะไรมากไปกว่าการสัมผัสแทฮยองที่อยู่ตรงหน้า และเหมือนคนสวยจะอ่านใจเขาออก

แทฮยองถอนนิ้วทั้งสามของตัวเองออกจากช่องทางอ่อนไหว ร่างบางรู้สึกว่าตัวเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันตอนที่ถูกจ้องมองด้วยสายตาร้อนแรงจนแทบจะกลืนกิน

จองกุกสะดุ้งตอนที่มือเรียวเอื้อมมาจับแก่นกายของเขา ชักขึ้นลงไปมา จับให้ตั้งตรงก่อนจะทิ้งสะโพกลงมาบนส่วนแข็งขืนที่รอรับ

“อ่า....”

เสียงหวานครวญครางตอนที่ถูกเติมเต็ม เพราะห่างหายจากเรื่องอย่างว่าไปนานทำให้ช่องทางคับแคบบีบรัดไปหมด ร่างสูงนิ่วหน้าเมื่อถูกรัดแน่นจนแทบขยับไม่ได้ แทฮยองก้มลงมาจูบริมฝีปากบางของจองกุกเพื่อคลายความเจ็บที่โอบล้อม เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่หน้าผากมนยามทิ้งตัวลงมาก่อนจะยกตัวขึ้นใหม่อีกครั้ง

“อ่ะอืม จองกุก”

ครางเรียกชื่อคนรักตอนที่ความเจ็บปวดเริ่มกลายเป็นความสุขสม แทฮยองกระแทกตัวลงเป็นจังหวะร้อนแรงปรนเปรอทั้งตัวเองและคนรัก เสียงเนื้อกระทบกันปนกับเสียงฉ่ำแฉะของน้ำดังก้องไปทั่วห้องพักคนไข้ มือใหญ่ประคองเอวบางที่เด้งขึ้นลงเป็นจังหวะ ถึงแม้วันนี้แทฮยองจะเป็นฝ่ายทำแต่เขาก็ไม่น้อยหน้า กระแทกสะโพกสวนกลับไปจนคนตัวเล็กแทบตกลงจากเตียง

บทรักที่ดำเนินไปอย่างหนักหน่วงพาให้ห้องพักที่หนาวเหน็บเริ่มมีไออุ่น แทฮยองทิ้งตัวลงกับแก่นกายแข็งเป็นครั้งสุดท้าย ปลดปล่อยหยาดน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเลอะไปทั้งแผ่นอกหนา ช่องทางร้อนบีบรัดเป็นจังหวะเร่งเร้าให้จองกุกถึงสวรรค์ด้วยการปล่อยทุกอย่างเข้ามาในตัวร่างบาง มากมายจนเอ่อล้นออกมาที่ผ้าปูที่นอน

NC Jungkook's Best Birthday Present

สปาเก็ตตี้บ้านมันกินบนเตียงรึไง

ทันทีที่ล้อรถแตะคอนโด นายแบบหนุ่มก็ตรงเข้ามาอุ้มร่างบางออกจากรถ บริการพิเศษส่งตรงถึงเตียงนอน รวดเร็วทันใจจนแทฮยองนึกโมโหจอนจองกุกขึ้นมาจับใจ

“อ่ะ อื้อ อดอยากมากรึไง”

ร่างบางทั้งด่าทั้งครางปนกันมั่วไปหมด โมโหก็โมโหเพราะเขาเล่นลากออกมาทั้งๆแบบนั้น แต่ก็ห้ามเสียงครางไม่อยู่เมื่อจอนจองกุกกระชากเสื้อเชิ๊ตสีขาวที่เขาใส่จนกระดุมเสื้อร่วงลงบนเตียง เผยให้เห็นหน้าอกนวลเนียนสีน้ำผึ้ง

ริมฝีปากร้อนก้มลงไปครอบครองยอดอกที่ตั้งชันล่อตาล่อใจโดยไม่สนใจจะถอดเสื้อออกจากร่างบาง แทฮยองหอบหายใจแรงเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะมีอารมณ์ แผ่นอกบางกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ จอนจองกุกทั้งจูบทั้งกัดยอดอกข้างขวา อีกข้างก็ขยำเล่นอย่างสนุกสนาน

กางเกงขาสั้นตัวเก่งของร่างบางถูกถอดออกไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ คนสวยตัวสั่นนิดๆเมื่อความเย็นจากเครื่องปรับอากาศกระทบกับต้นขาเปลือยเปล่า ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงแค่เสื้อเชิ๊ตสีขาวที่ด้านหน้าเปิดออกกว้างเพราะแรงกระชากจากจอนจองกุกกับกางเกงชั้นในสีขาวสุดเซ็กซี่

มือใหญ่เอื้อมไปปลุกเร้าส่วนอ่อนไหวภายนอกร่มผ้าลูบไล้ไปมาจนแทฮยองครางเสียงหวาน สะโพกอิ่มร่อนไปตามที่มือของเขาชักนำ

ริมฝีปากร้ายกาจคู่นั้นวนกลับมาที่ซอกคอหอม จูบเม้มทำรอยไปทั่วจนผิวสวยเต็มไปด้วยรอยสีกุหลาบ มือเรียวบางไล้ไปตามกลุ่มผมนุ่มสีแดงเข้ม แหงนเงยลำคอให้อีกฝ่ายทำได้สะดวกมากขึ้น

จองกุกรู้ดีว่าต้องจูบตรงไหน สัมผัสยังไงแทฮยองถึงจะชอบ

ไม่นานนักกางเกงชั้นในตัวจิ๋วก็ถูกออกไป

ริมฝีปากของเขาเลื่อนไปจูบที่หน้าท้องแบนราบ เอ่ยชมว่าร่างบางเซ็กซี่แค่ไหนตอนที่เนื้อตัวเปลือยเปล่าแบบนี้ 

“อ๊ะ อื้อออ”

เสียงทุ้มหวานครางเมื่อมือใหญ่ขยับขึ้นลงเร็วกว่าเดิม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นใช้ริมฝีปากแทนที่ ดวงตากลมโตตอนนี้มีแต่น้ำตาคลอขังจากความทรมานที่รู้สึกดีแทบขาดใจ

แต่ก่อนที่เขาจะได้ปลดปล่อยออกมา ร่างสูงกลับขยับออกห่าง พร้อมกับนิ้วเรียวยาวที่ใส่เข้ามาเพื่อเบิกทาง

น้ำตาที่คลอตอนนี้เริ่มไหลลงมาตามพวงแก้มแดง แต่ก็ถูกปาดออกอย่างอ่อนโยนพร้อมกับรอยจูบที่เปลือกตาเพื่อปลอบประโลม จนกระทั่งแทฮยองรู้สึกดีขึ้น

ความเสียวซ่านเริ่มเข้ามาแทนที่เมื่อจองกุกทั้งจูบปลอบ อีกมือก็ลูบไล้ต้นขาเรียวสวยจนกระทั่งนิ้วที่สามที่เขาพยายามทำอย่างอ่อนโยนที่สุดทั้งๆที่อยากรักแทฮยองจนจะทนไม่ไหว

“ทำเลยก็ได้นะ”

ร่างบางพูดเสียงเบาหวิว ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าจองกุกต้องอดทนมากขนาดไหน เพราะห่างหายจากเรื่องอย่างนี้ไปนานถึงเจ็บนิดๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่าทนไม่ได้

ถึงทั้งสองคนจะไม่ชอบหน้ากันขนาดไหน แต่ไม่เคยสักครั้งที่จองกุกจะทำอะไรรุนแรงถ้าแทฮยองไม่เต็มใจ 

“วันนี้วันเกิดนายนะ อยากทำอะไรก็ทำเถอะ”

จบประโยคนั้น ประกายตาเจ้าเล่ห์ก็พาดผ่านดวงตาคมจนคนสวยต้องกลืนน้ำลาย เริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่มีอารมณ์จนเผลอพูดอะไรบ้าๆออกไป

กว่าจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว ร่างบางถูกจับพลิก ใบหน้าสวยซุกซบลงกับหมอน สะโพกกลมลอยเด่นขึ้นมาก่อนที่ส่วนแข็งขืนจะแทรกเข้ามาจนสุด

จูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเล็ก

“ลึกไปแล้ว......”

แทฮยองงึมงำกับหมอนเมื่ออีกฝ่ายไม่ปราณีเลยสักนิด กระแทกเข้าออกจนเตียงนอนสั่นไหว เสียงหวานครางเครือจนแหบพร่าทุกครั้งที่จองกุกเข้ามาบดเบียดเข้ามา

“แน่นชิบ”

ร่างสูงสูดปากตัวเอง รู้สึกดีจนแทบจะขึ้นสวรรค์เมื่อช่องทางสีหวานบีบรัดเป็นจังหวะ สะโพกมนที่ขยับตามกับเสียงครางหวานทำให้เขาแทบจะถึง แต่แทฮยองก็ไม่ต่างกัน

ร่างบางกรีดร้องเป็นชื่อเขาพร้อมกับหยาดน้ำสีขาวขุ่นที่ไหลเปรอะหน้าท้องแบนราบหยดลงบนที่นอน จอนจองกุกกระแทกกายแรงๆอีกสองสามครั้งปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางนุ่ม

แทฮยองหอบหายใจแรง พลิกตัวนอนหงายก่อนจะโดนดึงให้เข้าไปในซบกับอกกว้าง ท่อนแขนแข็งแรงโอบกอดร่างบางแน่นจูบไปตามกลุ่มผมสีน้ำตาลนุ่มๆ

และก่อนที่เขาจะทันตั้งตัว คนสวยก็กลับเป็นฝ่ายคร่อมที่หน้าท้อง แทฮยองขยับเข้ามาใกล้โอบกอดแผ่นหลังกว้างเอาไว้ ซบหน้าลงกับไหล่ของจองกุกจนเขาแปลกใจ

“จะอ้อนเอาอะไรหืม”

อดไม่ได้ที่จะแกล้ง ประคองเอวบางเข้ามาใกล้มากขึ้น เชยคางมนขึ้นมา และแล้วก็เป็นครั้งแรกของวันนี้ที่เขาประทับจูบลงบนริมฝีปากอิ่มเต็มสีชมพู ดูดดึงความหวานจากแทฮยองที่ตอบสนองอย่างน่ารัก ไม่ได้โวยวายเหมือนทุกที

ใจของจอนจองกุกเต้นแรงจนแทบเป็นบ้าเมื่อมองสบดวงตาคู่นั้นที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกล่อลวงให้หลงเสน่ห์ และเขาก็คงพร้อมจะกระโจนตกหลุมเพียงแค่แทฮยองส่งยิ้มหวานละลายใจมา

Sungnamja Game (KookV) 14

ผมลากนิ้วไปตามผิวสวยๆจากแผ่นอกลงไปที่หน้าท้องแบนราบ ยิ่งได้สัมผัสผิวเนื้อนุ่มก็ยิ่งอยากจะได้ และร่างสวยๆที่กำลังเปลือยเปล่าตรงหน้าก็ไม่ช่วยให้ผมควบคุมอารมณ์ได้เลยสักนิด 

“พี่กำลังทำให้ผมเป็นบ้า” 

เป็นบ้าเพราะความต้องการที่จะทำตามใจตัวเอง ด้วยการดึงคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอดแล้วก้มหน้าลงไปตักตวงความหวานจากริมฝีปากอวบอิ่ม พี่วีเบิกตากว้าง แต่ผมก็เลือกที่จะดูดดื่มรสจูบหวานที่ช่วงชิงมาเพราะความเอาแต่ใจอย่างหลงใหล 

ผมไม่เคยเป็นแบบนี้ แทฮยองทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ แค่ได้สัมผัสเพียงเล็กน้อยก็จุดความปรารถนาที่กักเก็บมานานอย่างง่ายดาย ผมไม่ใช่คนฉวยโอกาส แต่พี่วีทำให้ผมต้องใช้เล่ห์กลทุกอย่าง หลอกให้เขาติดกับจนมอบทุกอย่างให้ และผมยอมรับเลยว่าทุกอย่าง 

แม้กระทั่งคิดที่จะครอบครองร่างบอบบางบนเตียงนอน 

ผมเกลียดตัวเองที่เอาแต่ใจ แต่ก็หยุดไม่ได้ ทำได้แค่ขบเม้มไปตามกลีบปากนุ่มนิ่ม แทรกลิ้นเข้าไปกวาดต้อนทั่วโพรงปาก ร้อนแรงจนพี่วีหายใจตามไม่ทัน เสียงครางแผ่วดังขึ้น เมื่อผมจูบและขบกัดซอกคอที่หอมกรุ่นเหมือนกับขนมหวาน ทิ้งรอยแดงรูปกลีบกุหลาบที่แสดงให้เห็นว่าพี่วีเป็นของจองกุกแค่คนเดียว 

อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ทำให้ผมกล้าที่จะแสดงความรู้สึก กล้าที่ยกร่างบางขึ้นจากน้ำ ล้างเนื้อล้างตัวให้ก่อนจะวางลงบนเตียงนอน ตรึงข้อมือเรียวเล็กสองข้างไว้เหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียว อีกมือก็ลูบไล้สำรวจไปทั่วร่างกายบอบบางที่เฝ้าฝันว่าอยากจะสัมผัสว่าจะสวยเร้าใจเวลาอยู่ใต้ร่างผม เหมือนในความฝันยามค่ำคืนรึเปล่า 

คนตัวเล็กหอบสะท้าน ดวงตาคู่สวยเลื่อนลอยเหมือนกำลังตกอยู่ในความฝัน ริมฝีปากอิ่มสวยแดงช้ำเพราะแรงจูบจนผมมีอารมณ์มากกว่าเดิม คืนนี้แทฮยองต้องเป็นของผม 

“อ…อย่า” 

เสียงทุ้มครางแผ่วหวานเมื่อผมไล่จูบจากซอกคอลงมาที่แผ่นอก หยุดเพื่อเล่นกับจุดเล็กๆทั้งสองข้าง แม้จะรู้ตัวว่ากำลังเกินเลยแต่ผมก็ไม่อยากหยุด ร่างบางที่เปลือยเปล่าสวยจนผมตาพร่า ร่างกายที่สั่นสะท้านตอนที่ผมสัมผัสบ่งบอกว่าพี่วีไม่เคยเป็นของใครมาก่อน ผมกำลังจะเป็นคนแรกและคนเดียว 

“แทฮยอง” 

ผมเรียกชื่อคนตัวเล็กแผ่วเบา เหมือนกับต้องมนต์ จมลึกไปกับเสน่ห์ของร่างบางจนถอนตัวไม่ขึ้น พี่วีสวย สวยมากๆจนเหมือนนางฟ้าที่ตกอยู่ในมือของมักเน่ปีศาจอย่างผม และคืนนี้ผมไม่มีทางปล่อยพี่เขาไปแน่ๆ ไม่ว่าคนตัวเล็กจะขอร้องหรือห้ามปรามขนาดไหน 

ผมก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากสีแดงสดนั่นอีกครั้งเพื่อปิดเสียงห้ามปราม ร่างบางยกแขนขึ้นมาคล้องคอผมอย่างไร้เดียงสายิ่งทำให้ผมได้ใจมากยิ่งขึ้น 

“จองกุก อย่าทำแบบนี้” 

พี่วีผลักอกผมออกไปเบาๆ แต่ด้วยแรงที่น้อยนิดทำให้รู้สึกเหมือนกับกำลังโดนหยอกล้อมากกว่า 

“ทำไม....” ผมกระซิบถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “พี่ก็ต้องการ เราก็ต้องการ ถ้าไม่ชอบแบบนี้แล้วพี่ชอบแบบไหน” 

พูดจบก็ไล้มือไปตามต้นขานวลเนียนสีน้ำผึ้งที่ผมคลั่งไคล้  ใช่ครับ ผมยอมรับว่าผมชอบ แต่มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่รึไง ผมเป็นวัยรุ่น ผมมีความต้องการ และพี่วีเองก็เป็นเหมือนกัน แล้วทำไมพี่เขาต้องผลักไสผมด้วย 

ผมเลิกคิ้ว จ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลคู่สวย รู้สึกปวดหัวเล็กๆเพราะฤทธิ์เหล้า ลึกๆแล้วผมรู้สึกว่ากำลังมีบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่ผมก็หยุดตัวเองไม่ได้ พี่วีกัดริมฝีปากตัวเอง อ้าปากเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วก็เงียบไป   

ผมไม่รอฟังอะไรหลังจากนั้น ไม่ว่าจะพี่วีจะบอกว่าอะไร ไม่ว่าจะยอมรับความพ่ายแพ้หรือจะห้ามปราม มันก็ไม่สำคัญเท่าตอนนี้ที่ผมอยากจะทำตามใจตัวเอง รู้ดีว่ากำลังใช้ประโยชน์จากความใจอ่อนของแทฮยอง ไม่ว่าเรื่องอะไรร่างบางก็ยอมให้เสมอเพราะคิดว่าผมเป็นน้องชายที่ต้องดูแล แต่ว่าตอนนี้จองกุกไม่ใช่เด็กน้อยของแทฮยองอีกต่อไปแล้ว การเล่นเกมส์ในครั้งนี้มันทำให้รู้ตัวเองว่าเขารักสนุกและเกลียดความพ่ายแพ้มากขนาดไหน 

และยิ่งรางวัลที่ได้รับเป็นการที่จะได้จูบแทฮยองจนกว่าจะพอใจ ได้กอดรัดร่างบอบบางบนเตียงนอน โดยที่คนตัวเล็กสมยอมโดยที่ทั้งคู่ต่างก็แค่ทำตามความต้องการของร่างกาย มันดีแล้วไม่ใช่รึไง 

มันเป็นแค่เกมส์ 

จองกุกบอกกับตัวเองแบบนั้นตอนที่ฝ่ามือใหญ่เลื่อนไล้ลงปลุกเร้าอารมณ์ของแทฮยอง รูดขึ้นลงช้าสลับเร็ว ร่างผอมบางหอบสะท้าน ลมหายใจสะดุด หยาดน้ำใสๆคลอที่ดวงตาคู่สวยที่จองกุกไม่เคยอ่านออกว่าแทฮยองกำลังรู้สึกกับเขายังไง 

ภายนอกอาจจะดูว่าเป็นคนง่ายๆคิดอะไรก็แสดงออกมาหมด แต่จองกุกกลับคิดว่า ดวงตาคู่นั้นสวยและแฝงด้วยอารมณ์หลากหลาย ดึงดูดให้หลงติดกับ ทำให้เขากลายเป็นคนนิสัยไม่ดีที่คิดอะไรเห็นแก่ตัวอยู่แบบนี้ 

เขาก้มลง เปลี่ยนจากมือเป็นริมฝีปากตัวเอง ร่างบางเกร็งกระตุกก่อนจะปลดปล่อยออกมา จองกุกกลืนกินลงไปทั้งหมด ไม่เพียงแค่รสจูบของแทที่หวาน แม้แต่ผิวกายก็ยังหอมกรุ่นชวนให้ฝังจมูกจูบซ้ำๆจนทั้งเนื้อทั้วตัวร่างบางเต็มไปด้วยรอยรัก 

จากซอกคอลงมาที่แผ่นอก หน้าท้อง ต้นขาเรียวสวย ก่อนจะวกกลับมาจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง ร่างบางได้แต่นอนนิ่งให้อีกฝ่ายทำตามใจชอบ แทฮยองรู้ดีว่าตอนที่จองกุกกำลังเอาแต่ใจนั้นดื้อดึงแค่ไหน ต่อให้ห้ามก็ทำอะไรไม่ได้ และร่างบางก็ไม่ได้รังเกียจ ถ้าจองกุกอยากได้ แทฮยองก็พร้อมจะตามใจ อาจจะเป็นเพราะแอลกอฮอล์ที่ทำให้รู้สึกว่าไม่อยากขัดขืน 

“จองกุก.........” 

เสียงทุ้มหวานเอ่ยเรียกชื่อเขา สะอื้นเบาๆตอนที่นิ้วเรียวยาวสอดแทรกเข้ามาในกาย ช่องทางอ่อนนุ่มบีบรัดแน่นจนจองกุกต้องกัดฟันข่มอารมณ์ ไม่ให้ใส่เข้าไปซะเดี๋ยวนั้น ถึงเขาจะเมาและเอาแต่ใจตัวเองแค่ไหนก็ไม่อยากให้ร่างบางเจ็บ อยากจะอ่อนโยนด้วยให้ได้มากที่สุด 

กดจูบที่หน้าผากกลมมนปลอบใจจนร่างบางผ่อนคลายมากกว่าเดิม เพิ่มนิ้วจากสองเป็นสาม ขยับเบาๆก่อนจะเริ่มเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าแทฮยองเริ่มคุ้นชิน 

“อ่าาา อ่ะ จองกุก” 

เสียงทุ้มหวานครางตอนที่เขากระแทกนิ้วไปโดนส่วนอ่อนไหวจนร่างบางสั่นไปทั้งตัว สะโพกกลมกลึงบิดเร่าขยับเข้าหานิ้วของเขามากขึ้นพร้อมกับแรงบีบรัดที่มากกว่าเดิมจนจองกุกแทบทนไม่ไหว 

เขาดึงนิ้วออกจากช่องทางอ่อนนุ่มร้อนผ่าว เปลี่ยนเป็นแทรกกายเข้าไปแทนที่ จองกุกกัดปากตัวเองเพราะความเสียวที่เข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัวพร้อมๆกับร่างบางที่กรีดร้องปนสะอื้น ทั้งเจ็บทั้งรู้สึกดี ขาเรียวสวยเกี่ยวรัดเอวเขาแน่นพร้อมกับที่เขาเริ่มขยับ แทฮยองกอดรัดแผ่นหลังกว้างราวกับหาที่ระบายความรู้สึกทุกอย่างอัดแน่นอยู่ในอก 

จองกุกปลดปล่อยความรู้สึกทุกอย่างผ่านทางบทรักร้อนแรง กระแทกกายหนักหน่วงจนเตียงกว้างสั่นไหวตามแรงประสานกับเสียงครางหวานของแทฮยอง 

“อ๊ะ อื้อออ" 

ร่างบางหลับตาพริ้มบีบรัดตัวจนของเขาแน่นขึ้นตามอารมณ์ ปลดปล่อยออกมาจนเลอะเต็มหน้าท้องพร้อมกับที่จองกุกกระแทกกายแรงๆอีกสองสามครั้ง ของเหลวสีขาวขุ่นไหลงลงมาจากช่องทางสีหวานลงมาเปื้อนที่นอน แต่แทฮยองก็ไม่คิดสนใจ ความเมาผสมกับความอ่อนล้าจากกิจกรรมรักทำให้เปลือกตาบางค่อยๆหลับลง พร้อมกับเสียงทุ้มกระซิบแผ่วข้างใบหู 

“พี่แพ้ผมแล้ว......”

War Of Hormones

คำเตือน : NC นะจ๊ะ หื่นทั้งเรื่องเลยนะจ๊ะ ไม่ถึง 18 โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เรื่องนี้จองกุกและวีก็ยังคงเป็นเมมเบอร์บังทัน แต่เป็นเวอร์ชั่นไม่ใส ใครรับแบบนี้ไม่ได้ไม่ควรอ่าน ^^ เพราะมันทำลายอิมเมจเด็กน้อยของวีและกุกมาก โลกสวยไปทางอื่น คิดหื่นมาทางนี้ (ไม่ใช่และ) เนื้อเรื่องย่อ : จองกุก อายุ 18 ฮอร์โมนที่พุ่งพล่าน และคิมแทฮยองคนสวย ‘พี่ก็เหมือนกับโจทย์สมการที่ผมต้องแก้’…………………………………………………………………………………………………………………………………………………… War of Hormone[Pairing : Jungkook x Taehyung]
ผมอายุ 18 แล้วครับและรู้อะไรที่สมควรจะรู้แล้วด้วย ^^บางที…อาจจะมากกว่าที่ควรรู้ด้วยซ้ำ เพราะว่าผมเน้นปฏิบัติจริงเลยไง …………………………………………………………………………………………………….

โยกไปทางซ้าย โยกไปทางขวา
ดวงตาคมมองสะโพกกลมกลึงกับก้นงอนๆของคนตรงหน้าที่โยกไปมาเป็นจังหวะเพลง War Of Hormone อย่างสนุกสนาน
สายตาไล่มองตั้งแต่เรือนผมสีบลอนด์เหลือบม่วงอ่อนที่ยุ่งเหยิง พวงแก้มสีชมพู เสื้อสีขาวตัวบางชื้นเหงื่อเปียกแนบไปกับลำตัว เอวเล็ก และหน้าท้องแบนราบจนเห็นชัดเจนทุกสัดส่วน
 ลิ้นสีชมพูอ่อนเผลอเลียริมฝีปากแห้งผากของตัวเองอย่างไม่รู้ตัวเมื่อมองไปตามเรียวขายาวภายใต้กางเกงยีนส์ขาเดฟ ก่อนจะหยุดสายตาไว้ที่สะโพกและก้นที่กำลังส่ายไปมาตามจังหวะเพลง
ด้านหน้าก็ดูดี ด้านหลังก็ยอดเยี่ยม
อื้อหือ….
ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
ร่างบางยกมือขึ้นก่อนจะโยกสะโพกไปมาตามเนื้อร้อง
เธอน่ะมันยอดเยี่ยมสุดๆ
ริมฝีปากบางยกยิ้มเจ้าเล่ห์ สายตาอ้อยอิ่งไปตามสะโพกและเรียวขาสวย ใช่แล้วครับ! จอนจองกุก สมาชิกวงบังทันโซนยอดัน อายุ 18 ปี กำลังมองร่างบางสุดเซ็กซี่ของพี่ชายร่วมวงที่กำลังขยับเต้นยั่วไปตามเพลง ไปทางซ้าย ไปทางขวา อาหารตามากๆบอกได้คำเดียว
ถ้าถามว่าทำไมจองกุกถึงมานั่งอยู่ตรงนี้ นั่งมองพี่ชายร่วมวง หรือที่เฉพาะเจาะจงก็คือ นั่งมอง ‘คิมแทฮยอง’ ทั้งที่ควรจะไปเต้นด้วยกัน เหตุผลง่ายๆคือวันนี้เป็นวันหยุดพัก เป็นวันหยุดที่ควรจะนอนอืดอยู่หอ แต่กลับโดนลากมาให้ช่วยซ้อมเต้นตั้งแต่เช้า
จะว่าซ้อมด้วยก็ไม่ถูกเพราะหลักๆเลยคือดูแทฮยองเต้นแล้ววิจารณ์ ถึงจองกุกจะง่วงมากแค่ไหน มีมาให้ดูฟรีถึงที่ใครจะไม่ชอบ ยิ่งตอนนี้เป็นช่วงที่กำลังจะมีคอน
ร่างบางย้อมผมสีใหม่ด้วยสีที่ทำให้ดู ‘สวย’ มากขึ้นกว่าเดิม มาซ้อมเต้นด้วยเสื้อตัวใหญ่แต่บางมากกว่าเดิมกับกางเกงยีนส์รัดรูป จองกุกปฏิเสธไม่ได้ว่าชอบมอง ชอบมากๆซะด้วย โดยเฉพาะหน้าท้องแบนราบกับเอวบางที่ขยับตอนเต้น
“จอนจองกุก!”
เสียงทุ้มหวานกระแทกกระทั้นทำให้จองกุกสะดุ้งตื่นจากอาการเหม่อลอย เพิ่งรู้ตัวว่าเพลงจบก็ตอนที่แทฮยองเดินมาหาด้วยใบหน้าบึ้งตึง นิ้วเรียวสวยจิ้มแผ่นอกหนาของมักเน่สุดหล่ออย่างแรง
“พี่บอกให้มาช่วยดูพี่เต้น ไม่ได้ให้นั่งเหม่อลอย -_- มัวแต่คิดอะไรอยู่ห๊ะ!”
ถึงแทฮยองจะโกรธ แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่เขาจะไล่สายตาไปตามเนื้อตามตัวของอีกฝ่าย ใบหน้าชื้นเหงื่อกับเสียงหอบหายใจของร่างบาง ทำให้คิดอะไรไม่ค่อยออกสักเท่าไหร่
“ผมก็คิดเรื่องเพลงไง พี่คิดว่าผมจะคิดอะไรได้ล่ะ ^^”
รอยยิ้มน่ารักกับใบหน้าใสซื่อทำให้แทฮยองไม่ติดใจอะไร ร่างบางถอนหายใจก่อนจะล้มตัวลงนั่งข้างๆมักเน่ ซบลงกับไหล่ของจองกุก
มือเรียวสอดประสานเข้ากับมือใหญ่ เกลี่ยบนฝ่ามือแผ่วเบา จองกุกขมวดคิ้ว นี่ถ้าไม่รู้จักแทฮยองมาก่อนเขาคงคิดไปแล้วว่าพี่วีกำลังยั่ว ทั้งเสื้อผ้าทั้งท่าทาง แถมยังเพลง War of Hormone ที่ดูเหมือนว่าจะเขียนขึ้นมาจากชีวิตของมักเน่ยังไงยังงั้น
ยกเว้นก็แต่ว่าแทนที่จะเป็นผู้หญิงคนนั้น กลับเป็นคิมแทฮยอง ที่แต่งตัวยั่วยวน เปิดโน่นโชว์นี่ จองกุกเป็นผู้ชาย เป็นธรรมชาติที่เขาชอบมอง และแทฮยองก็สวย…สวยกว่าผู้หญิงหลายๆคน จึงไม่แปลกที่สายตาของเขาจะอ้อยอิ่งอยู่ที่ร่างกายของร่างบางนานเป็นพิเศษ
สายตาดีขึ้นโดยไม่ต้องพึ่งเลสิกส์เหมือนในเพลงจริงๆ
“จะว่าไปนายก็ 18 แล้วนะ” อยู่ดีๆแทฮยองก็พูดออกมา
“ครับ แล้ว?”
“นายน่ะ ไม่คิดจะหาแฟนบ้างเหรอ แบบว่าทำโน่นนี่…”
เสียงทุ้มทอดอ่อนอย่างเซ็กซี่ตรงคำว่า โน่นนี่ จองกุกเลิกคิ้ว เขาไม่ใช่คนใสซื่อจึงเข้าใจทันทีว่าฮยองกำลังพูดเรื่องอะไร
“กำลังจะแนะนำให้ผมทำอย่างฮยองน่ะเหรอ”
เขาพูดด้วยโทนเสียงเรียบเฉย แทฮยองหัวเราะจนตาปิด ริมฝีปากอิ่มสวยคลี่ออกเป็นรูปสี่เหลี่ยม ดูไร้เดียงสาจนไม่อยากจะเชื่อว่าจะแนะนำอะไรแบบนั้นออกมาได้ แต่นี่คือคิมแทฮยอง คิมแทฮยองที่รู้ดีว่าตัวเองมีเสน่ห์และรู้ว่าจะใช้เสน่ห์นั้นล่อลวงให้ใครต่อใครมาติดกับได้ยังไง
พี่ชายร่วมวงของเขาเป็นแบดบอย เป็นเพลย์บอยที่เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นแล้วแต่ใครจะเสนอตัว แต่จองกุกเองก็ไม่ได้ดีมากกว่ากันเท่าไหร่ เพียงแค่เขาเลือกจะปิด แต่พี่วีกลับเปิดเผย
แทฮยองไม่เคยปฏิเสธคนที่เข้ามาจีบ แต่ก็ไม่เคยจริงจังกับใครเหมือนกัน
“ทำแบบพี่มันทำไมเหรอ”
แทฮยองลากนิ้วเรียวสวยไปตามแขนล่ำของมักเน่
“ผิดตรงไหนที่ไม่จริงจังกับใคร คนพวกนั้นไม่มีใครมีเสน่ห์มากพอที่จะทำให้พี่หยุด น่าเบื่อแบบนั้นจบกันไปก็สมควรแล้ว”
น้ำเสียงหยอกเย้า ไล้นิ้วไปจนถึงแผ่นอกล่ำ จองกุกยักไหล่ ในเมื่อพี่วีไม่แคร์เขาก็ไม่แคร์
แทฮยองเป็นแบบนี้ สวย…แต่เหมือนกับจับต้องไม่ได้ บางครั้งเขาก็สงสัยว่าพี่วีเคยรักใครจริงบ้างมั้ย จำได้ว่าพี่ชายร่วมวงเคยให้สัมภาษณ์ว่าไม่เคยรักใครมาก่อน เขาไม่ลังเลที่จะเชื่อเลยสักนิด ดูจากพฤติกรรมเล่นไปเรื่อยของแทฮยอง แต่ก็ใช่ว่าจองกุกจะเคยรักใคร
มีแค่ความใคร่บนเตียง ครั้งเดียวก็จบ เขาเป็นวัยรุ่น เป็นเรื่องปกติที่จะลอง
แต่ก็นั่นแหละ เขาไม่เคยหลงเสน่ห์ใคร ไม่เคยมีใครดึงดูดใจเขาได้มากเท่ากับคิมแทฮยอง
เขาอยากเข้าไปใกล้…อยากเข้าใกล้ อยากสัมผัสพี่วีให้มากกว่านี้ เพราะร่างบางช่างสวยยวนใจ เป็นของที่เขาไม่อาจเอามาเป็นเจ้าของได้
 เป็นความปรารถนาของเขา
“ถ้าพี่อยากให้ผมโตมากขนาดนั้น….”
จองกุกดึงมือบางซุกซนที่กำลังไต่เล่นไปที่หน้าท้องของตัวเองออกก่อนจะสอดประสานมือเข้าด้วยกัน แทฮยองชะงักเล็กๆกับการกระทำนั้นแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“พี่วีก็ช่วยสอนผมหน่อยสิครับ ^^”
เงียบ….
ตากลมโตมองสบตากับดวงตาคมครู่หนึ่งก่อนจะยกยิ้มมีเสน่ห์
“พี่ว่าแบบนาย….คงไม่ต้องสอนแล้วละมั้ง อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะจอนจองกุก”
พูดแค่นั้นแทฮยองก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ทิ้งมักเน่เอาไว้กับความสับสน วูบนึงที่จองกุกเห็นแววตาเย็นชาของแทฮยอง แต่เพราะแทฮยองก็คือแทฮยองที่เขาไม่เคยเข้าใจ และเขาก็เป็นผู้ชายถือทิฐิ ที่ต้องการจะพิสูจน์ตัวเอง จองกุกจึงเลือกที่จะปล่อยร่างบางไปโดยไม่รั้งเอาไว้
เขารู้ว่าไม่อาจเป็นเจ้าของพี่วี….แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะยอมให้อีกฝ่ายปั่นหัว
ทฤษฎีความสัมพันธ์แบบดึงและผลัก ยั่วเย้าจนฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดทนไม่ไหวยังใช้ได้อยู่เสมอ
ยอมแต่ไม่มากเกินไป แข็งกร้าวแต่ก็ยังอ่อนโยน อยู่ที่ว่าใครจะทนไม่ไหวก่อนกันก็เท่านั้น
…………………………………………………………………………………………………..

“ฮัลโหล ครับ”
ร่างสูงของมักเน่ที่กำลังก้าวเท้าเข้ามาในคาเฟ่เล็กๆแถวหอพักหยุดชะงัก เมื่อโทรศัพท์ปรากฏชื่อคนที่ควรจะนอนอยู่ที่บ้าน ก่อนมาที่นี่เขายังเห็นว่าพี่วีหลับอยู่เลย แต่ว่าตอนนี้กลับโทรมาหาซะได้
“จองกุก”
อีกฝ่ายเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงทุ้มแหบพร่าเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน แค่เสียงเพียงอย่างเดียวก็ทำให้เขาตัวสั่นเพราะความรู้สึกตื่นเต้นได้ บางทีแทฮยองก็มีอิทธิพลกับความรู้สึกของเขามากเกินไป
“แทแทฮยอง…..”
เขาตอบกลับด้วยเสียงทุ้มต่ำ ลมหายใจของปลายสายสะดุดไปวูบหนึ่งจนจองกุกแอบยกยิ้ม อย่างน้อยพี่วีก็ไม่ได้มีอิทธิพลกับหัวใจเขาฝ่ายเดียว
“หิวข้าว”
พูดแค่นั้นร่างบางก็รีบร้อนวางสายไป
.
.
.
“กลับมาแล้วครับ”
จองกุกเปิดประตูห้อง แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบสนิท เหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่ วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อนก่อนจะเริ่มคอนเสิร์ตที่ต่างประเทศ พวกฮยองคงจะออกไปข้างนอกกัน
แต่เขารู้ว่ามีคนนึงที่กำลังรออยู่
“กลับมาแล้วเหรอ”
ร่างบางเดินขยี้ตาออกมาจากห้องนอนมือก็ลูบท้องของตัวเองไปด้วย จองกุกฉวยโอกาสที่พี่วียังตื่นไม่เต็มตา กวาดสายตามองอีกฝ่ายตั้งแต่เรือนผมสีบลอนด์เหลือบม่วงยุ่งเหยิง ดวงตาปรือ ริมฝีปากสีแดงอวบอิ่ม มาจนกระทั่งถึงเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้นอวดเรียวขาสีน้ำผึ้ง
มันก็เป็นชุดนอนปกติ ถ้าไม่ใช่เพราะเสื้อที่แทฮยองใส่อยู่คือเสื้อของจองกุกที่ตัวใหญ่จนดูเซ็กซี่มากกว่าเดิมเมื่อมาอยู่บนร่างเพรียว
จอนจองกุกเลียริมฝีปากตัวเองอย่างไม่รู้ตัว
บางทีวันนี้อาจจะเป็นโอกาสดีที่เขาจะเริ่มรุก ในเมื่อพี่วีก็ดูจะให้ความร่วมมือกันซะขนาดนี้ด้วยการใส่เสื้อของเขาออกมายั่วในวันที่ไม่มีใครอยู่
อาจจะไม่ตั้งใจ แต่ใครสนล่ะ ยังไงสุดท้ายคนมองก็ยังเป็นจองกุกอยู่ดี
“นั่นข้าวของพี่รึเปล่า”
แทฮยองไม่สนใจท่าทางแปลกๆของมักเน่ที่กำลังมองมาเหมือนจะกลืนกิน
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าจองกุกกำลังคิดอะไร แทฮยองโตมากับเด็กคนนี้ ร่างบางปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาก็ชอบ…ชอบให้จองกุกมอง สายตาของมักเน่ทำให้รู้สึกร้อนและประหม่าแบบที่ไม่เคยมีใครคนไหนทำได้ ถึงแม้ว่าจะไม่แสดงออกชัดเจน แต่แทฮยองก็มีความรู้สึก
เขาก็แค่ไม่อยากให้ตัวเองดูง่าย….โดยเฉพาะกับจอนจองกุกที่เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น  ครั้งสองครั้งก็เบื่อ นับครั้งไม่ถ้วนที่เห็นน้องชายร่วมวงตัดเยื่อใยอย่างเย็นชา
 แทฮยองไม่อยากเป็นเหมือนผู้หญิงพวกนั้น
เพราะฉะนั้นการแสดงออกว่าไม่สนใจ ไม่รับรู้ อาจจะดีกว่า ในเมื่อเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไว้ใจตัวเองได้มากขนาดไหน ถ้าหากจองกุกยังเป็นแบบนี้
“ครับ ผมซื้อมาให้พี่ มีแต่ของที่พี่ชอบ”
ว่าแล้ว มักเน่ก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อจัดอาหารใส่จานออกมากินด้วยกัน ดูแลเอาใจใส่จนในวงล้อบ่อยๆว่ายังกับแฟนกัน
แต่ไม่ใช่….แทฮยองไม่ใช่ของจองกุก ไม่มีทางเป็นของใครทั้งนั้น
ร่างบางอมยิ้มนิดๆกับความเอาใจใส่ของมักเน่ ก่อนจะนั่งลงแล้วกินข้าวด้วยกัน พูดอะไรเรื่อยเปื่อยไร้สาระไปเรื่อยจนกระทั่งกินหมดแล้วจองกุกก็เอาจานไปเก็บ
หันหลังกลับมาก็ต้องตกใจเพราะคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ด้านหลัง ยกแขนขึ้นเหมือนกำลังจะแกล้งอะไรเขาสักอย่าง
แต่คนที่ช็อกกว่าคงจะเป็นแทฮยอง ร่างบางกำลังจะแกล้งแหย่มักเน่แต่จองกุกที่หันกลับมากะทันหันทำให้เขาตกใจซะเอง
ทั้งสองคนมองสบตากันอยู่สักพัก จองกุกจ้องใบหน้าหวานที่กำลังเม้มริมฝีปากตัวเองแน่น ข้าวเม็ดเล็กๆเปื้อนที่มุมปากของร่างบางเหมือนกับเด็กน้อย
“กินยังไงเนี่ย เลอะหมดแล้ว”
มือใหญ่ยื่นมือไปเกลี่ยข้าวที่เลอะออกไป ข้าวเม็ดนั้นหลุดออกไปแล้วแต่เขาก็ยังไม่ละมือไปจากแก้มเนียน สัมผัสนุ่มนิ่มทำให้เผลอไล้ไปมา สายตาไม่ละไปจากดวงตากลมโตไร้เดียงสากับท่าทางประหม่านิดๆตอนที่เขาสัมผัส
แทฮยองจ้องเขาตาไม่กระพริบ กัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่างเป็นกังวล เพราะบรรยากาศที่ดูจะอึดอัดขึ้นมา ทั้งสองคนยืนจ้องกันอยู่เนิ่นนานราวกับจะลองเชิง ไม่รุกล้ำต่อ ไม่ขยับหนี เหมือนกับเกมส์การแข่งขัน อยู่ที่ว่าใครจะหมดความอดทนก่อนกัน
“จอง…”
 และแล้วก่อนที่จะทันรู้ตัว ริมฝีปากร้อนผ่าวก็บดขยี้ลงที่ริมฝีปากอิ่มสวยของแทฮยองอย่างร้อนแรง ร่างบางหลับตาลงรับจูบนที่เหมือนกับคนกระหายนั้นอย่างเต็มใจ เขาขบเม้มริมฝีปากล่างของร่างบางก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปกวาดหาความหวานตามแรงอารมณ์
คำว่าพี่น้อง…กำแพงความสัมพันธ์ที่สร้างขึ้นมากั้นระหว่างกันพังทลายลงอย่างไม่มีชื้นดีเพียงแค่จูบจูบเดียว
ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเองก็ต้องการสิ่งนี้ ไม่ใช่จองกุกเพียงฝ่ายเดียวที่ต้องอดทนกับแรงดึงดูดทางเพศอันรุนแรงระหว่างกัน
มือเรียวเอื้อมไปรั้งท้ายทอยของจองกุกดึงให้เข้ามารับจูบแนบชิดจนแทบไม่เหลือช่องว่าง
มือใหญ่ประคองเอวบางก่อนจะดันอีกฝ่ายให้นอนราบไปกับโต๊ะกินข้าว จองกุกแทรกตัวเข้าไปตรงระหว่างขาเรียว ตามไปทาบทับทั้งที่ริมฝีปากยังไม่ละออกจากกัน
ร่างบางเกี่ยวขารัดเอวของมักเน่ตามสัญชาตญาณจนส่วนนั้นที่เริ่มจะแข็งขืนสัมผัสกันแผ่วเบา
“อืม….จองกุก”
เสียงหวานครางแผ่วเบาเมื่อร่างสูงเริ่มขยับสะโพกเสียดสีกันเบาๆก่อนจะเพิ่มความเร็วจนแทฮยองหอบหายใจแรง ทั้งที่เสื้อผ้ายังอยู่ครบแต่จองกุกกลับทำให้เขาต้องการได้มากขนาดนี้
ริมฝีปากร้อนไล่จูบลงมาที่ซอกคอ ดูดดุนไปทั่วแต่ไม่ประทับรอย ถึงเขาจะมีอารมณ์มากขนาดไหนแต่ก็ยังมีสติมากพอที่จะรู้ว่าไม่ควรทำให้พี่วีเกิดปัญหาด้วยการประทับรอยนอกร่มผ้า
“แทฮยอง”
เขาเรียกชื่อร่างบางด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและมันทำให้แทฮยองได้สติในที่สุด ร่างบางยันตัวขึ้นมาจากโต๊ะอาหารและแล้วก่อนที่จองกุกจะทันตั้งตัว เขาก็โดนผลักจนลงไปนั่งกับเก้าอี้ทานอาหาร
เกือบจะคิดว่าแทฮยองกำลังปฏิเสธอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะร่างบางกำลังแยกขาออกกว้าง จากนั้นก็เริ่มถอดเสื้อยืดตัวใหญ่ที่ตัวเองสวมอยู่ด้วยท่าทางยั่วยวน
มือเรียวเล่นกับชายเสื้อตัวเองด้วยท่าทางเซ็กซี่ สายตาไม่ละไปจากจองกุกสักวินาที เขารู้ว่าแทฮยองชอบแกล้ง และแน่นอนว่าท่าทางและรอยยิ้มยั่วอย่างเปิดเผยทำให้เขาแทบคลั่ง
ในเมื่อมาถึงขั้นนี้ แทฮยองเองก็จะไม่ยอมเป็นฝ่ายโดนกระทำฝ่ายเดียวเหมือนกัน
ร่างบางยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเริ่มถอดเสื้อตัวเองออกช้าๆ เผยให้เห็นหน้าท้องแบนราบตามมาด้วยแผ่นอกบางและจุดเล็กๆสองจุดที่กำลังท้าทายสายตาจอนจองกุก และดูเหมือนว่าแค่นั้นจะทำให้เขาคลั่งไม่พอ เมื่อแทฮยองเริ่มต้นเล่นกับขอบกางเกงขาสั้นที่ตัวเองใส่อยู่ กัดริมฝีปากเป็นเชิงยั่วยวน ดึงรั้งกางเกงตัวนั้นออกจากต้นขาตัวเองจนเหลือแค่เนื้อตัวเปลือยเปล่าต่อหน้าจองกุก
ร่างสูงไล่สายตามองทั้งตัวของแทฮยองด้วยแววตากระหายเหมือนกับเจ้าป่าที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ แต่ดูเหมือนว่าเหยื่อครั้งนี้จะชอบยั่วยวนแถมยังไล่ล่ามาได้ยากซะเหลือเกิน
ดวงตากลมโตมองสบตาเขาด้วยสายตาร้อนแรงราวกับจะบอกว่าใครที่อยู่เหนือกว่า แต่จองกุกไม่สน เขาจะยอมปล่อยให้ร่างบางคิดว่าตัวเองเป็นคนควบคุม ไปทบต้นทบดอกอีกครั้งก็ไม่เสียหาย ตอนนี้ก็แค่นั่งเฉยๆรอดูโชว์สุดเซ็กซี่ของแทฮยอง
คนเซ็กซี่เดินเข้ามาหาเขาช้าๆก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนตัก
ริมฝีปากอิ่มสวยกดจูบลงมาที่ริมฝีปากของเขาอย่างเร่าร้อนจนจองกุกต้องตอบรับด้วยความเร่าร้อนพอกัน ลิ้นเรียวเกี่ยวรัดกันจนเสียงจูบดังก้องไปทั่วห้องครัว โชคดีที่พวกบังทันคนอื่นตัดสินใจออกไปเที่ยวกันและไม่กลับมาในเร็วๆนี้แน่ๆ ทั้งคู่จึงไม่ใส่ใจอะไร
เป็นร่างบางที่ละริมฝีปากออกมาก่อน ริมผีปากแดงสวยจู่โจมไปที่ซอกคอขาวของมักเน่จนจองกุกแทบจะห้ามเสียงครางไว้ไม่ไหวเมื่อแทฮยองทั้งจูบทั้งขบเม้มจนเขากลัวว่าจะเป็นรอย ร่างบางไม่หยุดอยู่แค่นั้น เลื่อนริมฝีปากลงมาจูบไปทั่วแผ่นอกกว้าง ก่อนจะกัดเม็ดทับทิมเล็กๆผ่านทางเนื้อผ้าแผ่วเบา
“อืม……”
จองกุกแทบจะเอนศีรษะไปด้านหลังเพราะความรู้สึกเสียวซ่านที่แล่นขึ้นมา คงไม่ต้องบอกว่ารวมถึงสะโพกกลมที่ขยับเสียดสีไปมากับส่วนนั้นของเขาอย่างร้อนแรง
“พี่ว่านายมีเสื้อผ้าอยู่บนตัวมากเกินไป…….”
เสียงหวานขาดห้วงเพราะแรงอารมณ์ แทฮยองคุกเข่าลงตรงหน้ามักเน่ก่อนจะแยกขาทั้งสองข้างของจองกุกออกจากกัน มือเรียวเอื้อมไปปลดเข็มขัดของร่างสูงอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยซิปและกางเกงชั้นใน จองกุกยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยให้อีกฝ่ายดึงรั้งกางเกงเขาออกไป
แทฮยองโยนกางเกงตัวนั้นมั่วๆไปที่ไหนสักที่
“นี่นายแต่งตัวจัดเต็มขนาดนี้เพราะแค่ออกไปแถวหอพักเนี่ยนะ”
ร่างบางถามออกมาด้วยความสงสัย จองกุกอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์ ดูหล่อเหลาเกินกว่าที่จะไปซื้อของแถวบ้าน ร่างสูงหัวเราะ ไม่ตอบอะไร
แน่ละเขาไม่ได้ไปแค่ซื้อของ เขากำลังไปเดทแต่ว่าเดทนั้นกลับถูกยกเลิกในทันที เพียงแค่แทฮยองโทรมาบอกว่า หิวข้าว สำหรับเขาพี่วีเป็นที่หนึ่งเสมอ
และแน่นอนว่าคนตัวเล็กไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนั้น
“จะสำคัญอะไร ในเมื่อพี่ก็ถอดมันออกไปอยู่ดี”
เขายกยิ้มเจ้าเล่ห์แต่ร่างบางดูจะไม่ขำไปด้วย
“ปากดีแบบนี้ให้ตลอดเหอะ”
แทฮยองพูดด้วยน้ำเสียงท้าทาย เขาเกือบจะกวนกลับไปแล้วถ้าไม่ใช่เพราะมือบางที่กำลังส่วนอ่อนไหวที่กำลังแข็งตัวเต็มที่ของเขาเอาไว้ด้วยรอยยิ้มที่บ่งบอกชัยชนะ พร้อมกับเริ่มขยับด้วยจังหวะเชื่องช้าจนจองกุกแทบขาดใจ โดยที่สายตายังไม่ละไปจากดวงตาของเขา แทฮยองยิ้มยั่วยวน
“เร็ว…เร็วกว่านี้”
เสียงทุ้มขาดห้วงเพราะแรงอารมณ์ คิมแทฮยองที่กำลังเปลือยเปล่า ใบหน้าเซ็กซี่กับมือที่กำลังขยับช่วยเขาทำให้เขามีอารมณ์แบบสุดๆ แต่เพราะร่างบางยังคงขยับด้วยจังหวะทรมานใจทำให้รู้สึกเหมือนกำลังโดนลงโทษ
“เงียบน่ามักเน่”
และแล้วก่อนที่จองกุกจะทันตั้งตัว ริมฝีปากอิ่มสวยก็เลียส่วนนั้นเบาๆก่อนจะครอบครองเข้าไปทั้งหมดด้วยท่าทางยั่วยวนชนิดที่นางเอกเอวียังอาย
“อืม…..”
ร่างสูงครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อแทฮยองเริ่มต้นขยับริมฝีปากด้วยจังหวะเชื่องช้าก่อนจะเปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ มือใหญ่กำเส้นผมสีบลอนด์เบาๆเพื่อระบายความเสียวซ่าน
มือเรียวลูบไล้ต้นขาของอีกคนแผ่วเบาจนจองกุกต้องกำเส้นผมนุ่มมากกว่าเดิมจนรู้สึกเจ็บนิดๆ
“อืออออ”
แทฮยองประท้วงออกมาแผ่วเบา ครางงึมงำทั้งที่ยังคงช่วยเขาทำให้จองกุกมีอารมณ์มากกว่าเดิมจนรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเสร็จอยู่รอมร่อ และเหมือนแทฮยองก็รู้ดีเมื่อร่างบางเร่งจังหวะมากกว่าเดิม ครอบครองส่วนนั้นลึกกว่าเดิมจนมิดลำ
“อ่า…..แทฮยอง”
เสียงเรียกชื่อของร่างบางดังขึ้นพร้อมกับหยาดน้ำสีขาวขุ่นที่พุ่งทะลักจนแทฮยองต้องกลืนทั้งหมดลงคอไป เลียริมฝีปากตัวเองเบาๆเมื่อบางส่วนไหลเปื้อนที่มุมปาก
“อร่อยดี”
เสียงหวานเอ่ยชมออกมาก่อนจะเลียบางส่วนที่เปื้อนมือตัวเองออกพร้อมกับรอยยิ้มยั่ว จองกุกหอบหายใจแรงพยายามควบคุมลมหายใจที่ถี่แรงของตัวเองให้กลับมาเป็นจังหวะปกติ มือใหญ่เอื้อมไปหวังจะรั้งแทฮยองให้เข้ามาใกล้ แต่ร่างบางกลับพริ้วตัวหลบแล้วลุกขึ้นยืน
จองกุกที่กำลังหอบหายใจจากจุดสุดยอดถึงขั้นเบิกตากว้างเมื่อแทฮยองเดินกลับไปที่โต๊ะกินข้าว โน้มตัวลงจนหน้าท้องแบนราบแนบกับโต๊ะ ขาเพรียวสวยแยกออกกว้าง โชว์แผ่นหลังเนียนสะโพกสวยและก้นกลมกลึงให้เห็นเต็มตา
แทฮยองท้าวข้อศอกกับโต๊ะกินข้าว เหลียวหลังกลับไปมองร่างสูงที่กำลังเลียริมฝีปาก นิ้วเรียกสวยกระดิกเรียกอีกคนให้เข้ามาหาอย่างยั่วยวน
“เข้ามาสิ โชว์ให้พี่ดูหน่อย ว่าเด็กอายุ 18 อย่างนายมีดีอะไร นอกจากฮอร์โมน”
จองกุกลอบสบถเบาๆเมื่อรู้สึกว่าส่วนนั้นของเขาที่เพิ่งสงบไป กลับมาแข็งขืนอีกครั้งเพราะความตื่นเต้นและเพราะแทฮยองช่างเซ็กซี่เหลือเกิน
ท่าทางประหม่าตอนที่เขาสัมผัสอย่างอ่อนโยนขัดกับท่าทางร้อนแรงในเรื่องอย่างว่าทำให้เขาร้อนรุ่ม รู้สึกขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้เขารู้จักกับร่างบาง คนสวยขนาดนี้น่าจะจัดเก็บเป็นสมบัติของชาติซะจริง
แต่คิดอีกที…ไม่ดีกว่า เป็นสมบัติของจอนจองกุกแค่คนเดียวก็พอแล้ว
ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์ ลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างช้าๆราวกับจะแกล้งเอาคืน เขารู้ว่าแทฮยองกำลังมีอารมณ์มากๆเพราะยังไม่ได้รับการปดปล่อยแถมยังต้องมาช่วยให้เขาเสร็จโดยที่เขาไม่ได้แตะต้อง เอาคืนเล็กๆคงไม่เสียหายอะไร
มือใหญ่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองทีละเม็ดทีละเม็ดจนร่างบางเม้มริมฝีปากตัวเองแน่น เขาก็ชอบอยู่หรอกเวลาเห็นจองกุกถอดเสื้อผ้า แต่ไม่ใช่ด้วยความเร็วที่ช้าเหมือนกับจะแกล้ง ร่างสูงส่งสายตายั่วยวนเหมือนกับจะรอให้เขาทนไม่ไหวแล้วเป็นฝ่ายเอ่ยปากขอร้องออกมาเอง
ซึ่งคนอย่างแทฮยองไม่มีทางทำแน่ๆ
จองกุกโยนเสื้อที่เพิ่งถอดของตัวเองไว้มุมไหนสักมุมของห้อง สองขาก้าวเข้ามาหาแทฮยอง นิ้วเรียวไล้ไปตามผิวสีแทนสวยตามแนวกระดูกสันหลังโค้งเว้าจนร่างบางตัวสั่น
“พี่นี่มันน่าโดนลงโทษชะมัด”
ไม่พูดเปล่ายังตีก้นสวยๆไปหนึ่งครั้งจนเป็นรอยแดงจางๆ จากนั้นก็ทำสิ่งที่แทฮยองคาดไม่ถึงด้วยการจูบซ้ำที่รอยแดงนั้นอย่างอ่อนโยน สองมือก็บีบเฟ้นไปตามก้นนิ่มๆที่เต็มไม้เต็มมือ
มือข้างหนึ่งเลื่อนไปปลุกเร้าอารมณ์ของร่างบางกระตุกข้อมือด้วยจังหวะถี่เร็วสลับช้าจนแทฮยองแทบขาดใจ
“จองกุก…อย่า….แกล้ง”
ตามมาด้วยเสียงครางหวานลอดผ่านริมฝีปากอิ่มสะท้อนดังไปทั่วห้อง แทฮยองจิกนิ้วกับโต๊ะกินข้าวจนข้อนิ้วเกร็งขาว
“แกล้งตรงไหน นี่ยังไม่เรียกว่าแกล้งด้วยซ้ำ ของจริงมันต่อจากนี้ต่างหาก”
พูดจบก็ลากริมฝีปากขบเม้มไปตามเนื้อนุ่มนิ่มจนถึงช่องทางสวาท ลิ้นร้อนไล้เลียรอบๆเบาๆเพื่อเปิดทาง สัมผัสที่ทำให้แทฮยองเกร็งกระตุกเมื่อนิ้วเรียวสวยสอดเข้ามาในช่องทางของเขาโดยที่ไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะขยับอย่างชำนาญเหมือนกับรู้จักร่างกายของเขาไปซะทุกส่วน ทั้งที่ครั้งนี้เป็นครั้งแรก
“อ่า….อื้อ…..”
ร่างบางครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ขาสั่นจนแทบอ่อนแรงจากการปรนเปรอทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ถ้าไม่ใช่เพราะแขนเรียวที่พยุงโต๊ะเขาคงลงไปทรุดกองกับพื้น เพราะความรู้สึกสุขสมทั้งที่เป็นนิ้วแค่นิ้วเดียว
“คนเก่งเมื่อกี๊หายไปไหนแล้ว”
เสียงทุ้มหัวเราะแผ่วเบาเมื่อเห็นปฏิกิริยาน่ารักของพี่ชายร่วมวง แทฮยองแทบจะหันไปแยกเขี้ยวใส่อีกฝ่าย ถ้าไม่ใช่เพราะจองกุกสอดนิ้วที่สองเข้ามา แต่เหมือนว่าจะแกล้งกันไม่พอเมื่อลิ้นร้อนกลับเข้ามาฉกชิงกวาดต้อนช่องทางรักจนแทฮยองสะอื้นเพราะความรู้สึกดี
“จองกุก….จองกุก”
น้ำเสียงหวานที่ครางเรียกชื่อเขาซ้ำๆไปมาทำให้แทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ อยากจะรักพี่วีซะเดี๋ยวนี้ แต่มันจะสนุกอะไรถ้าร่างบางไม่อ้อนวอนออกมา
“ว่าไงครับ แทฮยองต้องการอะไรจากผมเหรอ ^^”
“อ่ะอื้อ……”
สะโพกบางส่ายร่อนไปตามจังหวะการขยับนิ้วของเขา แรงบีบรัดที่นิ้วทำให้เขารู้ว่าพี่วีใกล้จะเสร็จ จองกุกจึงละมือออกจากส่วนอ่อนไหวของร่างบาง เพิ่มนิ้วที่สามเข้าไปและขยับเข้าออกด้วยจังหวะรวดเร็วและรุนแรงกว่าเดิม ความคับแน่นปนเสียวซ่านทำให้ร่างบางน้ำตาคลอ ทั้งเจ็บทั้งอายที่พ่ายแพ้เด็กที่อายุน้อยกว่า 2 ปีอย่างง่ายดาย
“จะ…จะเสร็จแล้ว”
ร่างบางครางกระท่อนกระแท่น นิ้วเรียวขยับรวดเร็วด้วยจังหวะร้อนแรง ช่องทางสีสวยบีบรัดแน่นพร้อมกับหยาดน้ำสีขาวขุ่นไหลเปื้อนเต็มหน้าท้องร่างบาง บางส่วนไหลนองลงที่พื้นครัว จองกุกเลียริมฝีปากกับภาพอันยั่วยวน
และก่อนที่แทฮยองจะทันตั้งตัว คนตัวเล็กก็โดนอุ้มขึ้นจนนอนราบไปกับพื้นโต๊ะกินข้าว
“เสร็จก่อนผมแบบนี้ก็แย่สิครับ จองกุกทำดีใช่มั้ย ตอนนี้ขอรางวัลละกัน”
พูดจบก็ดันส่วนแข็งขืนของตัวเองเข้าไปในช่องทางร้อนทันทีจนมิดลำ
“อ๊า…….อือออ…………”
เสียงหวานกรีดร้องพร้อมกับเอนศีรษะไปด้านหลังเพราะความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัว เจ็บ….จองกุกขยับแก่นกายช้าๆก่อนจะเพิ่มจังหวะเมื่อเห็นว่าร่างบางเริ่มจะปรับตัวได้ เขากระแทกกายเข้าใส่จุดอ่อนไหวในร่างกายของพี่วีซ้ำแล้วซ้ำแล้ว
ร่างบางน้ำตาคลอทั้งเจ็บทั้งรู้สึกดี อย่าจะด่าที่จองกุกไม่ยอมให้เขาเตรียมความพร้อม แต่ลึกๆแล้วแทฮยองรู้ว่าเขาเองก็รู้สึกดี ไม่ว่าจองกุกจะทำแบบนี้หรือแบบไหน เขาก็ยินดีรับ ไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้
“แทฮยอง”
เขาครางเรียกชื่ออีกฝ่ายพลางจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างปลอบโยน แทฮยองรั้งท้ายทอยของอีกฝ่าย ตอบรับจูบด้วยความอ่อนโยนไม่แพ้กัน มือใหญ่ละจากสะโพกมาลูบไล้สัมผัสไปทั่วร่างกายของคนตัวเล็ก ผิวนุ่มเนียนละเอียดมือยิ่งทำให้สุขสม บดขยี้นิ้วลงบนเม็ดทับทิมเล็กๆสองข้างทั้งที่ส่วนล่างก็ยังทำหน้าที่เป็นอย่างดี
แทฮยองกอดแผ่นหลังกว้างเอาไว้แน่น พรุ่งนี้เช้าหลังจองกุกอาจจะเต็มไปด้วยรอยข่วนแต่ทั้งสองคนก็ไม่แคร์ ขาเพรียวเกี่ยวรัดเอวของร่างสูงเอาไว้แน่น
“อ๊า อืออ เร็ว…เร็วกว่านี้”
เสียงหวานครางเร่งเร้าเมื่อปลายทางแห่งความสุขเริ่มใกล้จะเข้ามาทุกที เมื่อแทฮยองต้องการ จองกุกก็ทำให้ตามนั้นด้วยการขยับสะโพกเร็วขึ้นแรงขึ้น ซึ่งเขาแน่ใจว่าข้างห้องต้องได้ยินเสียงแน่ๆ
“อือออออ จองกุก”
ร่างบางกรีดร้องเรียกชื่อเขาเป็นครั้งสุดท้าย แทฮยองปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สองจนเปื้อนทั้งหน้าท้องของตัวเองและจองกุก ช่องทางคับแคบบีบรัดจองกุกแน่น เขากระแทกแรงๆสองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยออกมาในช่องทางสีหวาน
จองกุกซบหน้าลงกับไหล่ของร่างบางที่ยกมือเรียวขึ้นลูบกลุ่มผมสีดำของจองกุกซ้ำๆไปมาอย่างนั้น ทั้งสองอยู่ด้วยกันแบบนั้นสักพักจนเป็นความเงียบที่น่าอึดอัด
หลังจากพายุความใคร่ผ่านพ้นไป เหตุการณ์ความเป็นความจริงก็ถาโถมเข้ามาเหมือนกับพายุ เพราะความจริงที่รู้อยู่ว่าต่างฝ่ายมีสถานะแบบไหน มีความสัมพันธ์กันยังไง
“พี่วี”
จองกุกเป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน ร่างสูงยันตัวขึ้นมองใบหน้าหวานที่ยังคงชื้นเหงื่อ ดวงตายังเต็มไปด้วยคราบน้ำตาจางๆ เขาจูบซับหางตาของคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน
“คบกับผมมั้ย”
“อืม….”
To Be Continue in Danger