“ผมอยากกินแครอทงั้นแทก็มาป้อนผมสิครับ แครอทของแทแทน่ะ...”
“ม...ไม่นะ จองกุก”
คนตัวเล็กเริ่มดิ้นหนีจากเตียงนอนเมื่อเห็นว่าครั้งนี้ผมเอาจริงแน่ๆ เรื่องที่เข้าใจผิดก็พูดออกไปหมดแล้ว และตอนนี้ถึงจะซื่อบื้อแค่ไหนก็รู้แล้วว่าผมไม่ได้เจตนาจะเป็นแค่พี่น้อง เรื่องหลังจากนี้ไม่ต้องพูดครับการกระทำล้วนๆ
“จะหนีไปไหน สองอาทิตย์ที่ผ่านมายังหนีผมไม่พออีกเหรอ”
น้ำเสียงของผมเรียบเฉยไม่ได้แสดงอารมณ์อะไร ขัดกับมือที่เริ่มล้วงเข้าไปในบ็อกเซอร์ใส่นอนของคนตัวเล็ก สัมผัสที่แข็งขืนขึ้นมานิดๆทำให้ผมยิ้มร้าย
“ปากบอกว่าไม่ แต่ตรงนี้ของแทมันบอกว่าให้ทำ หรือผมเข้าใจผิด...”
“อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ ผิด...อย่า...อย่าจับนะ ไอ้เด็กบ้า”
ผมลูบไล้ส่วนนั้นไปมาสลับกับรูดขึ้นลง จนคนน่ารักได้แต่ร้องครางปากก็ด่าทอผมไม่หยุด
“เด็ก? เด็กงั้นเหรอ” ผมแกล้งทำเสียงใสซื่อ “งั้นถ้าคนแก่คนนี้เก่งนัก ก็ทำให้ดูหน่อยสิว่าเป็นยังไง”
น้ำเสียงผมออกจะท้าทายนิดๆ คนป๊อดอย่างแทฮยองมีเหรอจะกล้า อีกสักพักก็คงลงไปนอนครางเหมือนทุกที แค่ผมล้วงเข้าไปสัมผัสแค่นี้ก็เป็นซะขนาดนี้แล้ว
“ทำอะไร?”
น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นกับอาการหอบหายใจแรง ดวงตากลมที่ปรือปิดกับสะโพกที่เริ่มขยับตามจังหวะการชักนำของผมยิ่งทำให้ภาพตรงหน้าดูยั่วยวน จนสุดท้ายผมทนไม่ไหวต้องถอดกางเกงที่แสนเกะกะนั่นออกไป
ร่างเปลือยเปล่าที่อยู่ตรงหน้าทำให้ผมมีอารมณ์แบบกู่ไม่กลับ ขาเรียวที่แยกออกกว้างอย่างเชิญชวนแบบไม่รู้ตัวดูยั่วยวน จนรู้สึกถึงความชาหนึบที่ดุนดันอยู่ใต้ผ้าเช็ดตัวสีขาวของตัวเอง กะจะทำให้หลงไปถึงไหนกัน
“แน่ใจเหรอว่าจะทำได้...ไม่ใช่หนีไปก่อนนะ”
ยั่วเย้าทั้งที่รู้ว่าแทฮยองไม่หนีหรอกก็มีอารมณ์มากขนาดนี้จนเริ่มมีน้ำสีขาวขุ่นปริ่มออกมาหล่อลื่น ทั้งที่ผมแทบจะไม่ได้แตะต้องอะไรมาก เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเงียบ ผมจึงแกล้งคนน่ารักด้วยการหยุดมือจนแทฮยองส่งเสียงครางแสดงความไม่พอใจออกมา
“ว่าไงครับ”
“ทำ...อื้อ ทำต่อสิ หยุดแบบนี้มันทรมานนะ”
เนื้อตัวแดงก่ำกับใบหน้ายั่วยวนก็ทำให้ผมสงสารอยู่ แต่อารมณ์อยากแกล้งมันมีมากกว่า ผมลุกขึ้นนั่งคุกเข่าพร้อมกับกระดิกนิ้วเรียกคนตรงหน้า
“ถ้างั้นก็มาถอดให้หน่อยสิ”
คิดเอาไว้ว่าคนตรงหน้าอาจจะปฏิเสธ แต่คนสวยกลับยันตัวขึ้นมาจากที่นอน คลานเข้ามาหาผมช้าๆ ผมลอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นยอดอกที่ตั้งชันกับเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยรอยรัก
พอมีสติแบบนี้แทฮยองยิ่งดูยั่วกว่าคืนนั้น มือเรียวสั่นนิดๆตอนที่ไล้นิ้วมือไปที่ปมผ้าเช็ดตัวที่ผูกเอาไว้ด้านข้างเอวของผม กระตุกเพียงแค่แผ่วเบา ลูกชายผมก็ออกมาทักทายสายตาคนน่ารักจนแทฮยองหน้าแดงก่ำไปหมดเมื่อเห็นว่าผมมีอารมณ์มากขนาดไหน ผมจับมือเรียวที่ทำท่าจะผละออกไป ยื้อเอาไว้บังคับให้สัมผัสไปตามหน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิกแพค
สัมผัสจากมือของแทฮยองทำให้ผมแอบหายใจติดขัดกับความรู้สึกเสียววูบที่ช่องท้องเมื่อผมจับมือคนตัวเล็กให้รูดขึ้นลงไปตามส่วนแข็งขืนของตัวเองช้าๆ แทฮยองที่ตอนแรกทำท่าไม่มั่นใจแต่เมื่อได้สัมผัสไปนานๆเข้าจนเริ่มจะชินผมก็ปล่อยมือออกปล่อยให้เขาทำเอง
มือใหญ่ไล้ไปตามผิวกายเนียนละเอียด ก้มหน้าลงไปซุกไซร้ซอกคอกับหัวไหล่เปลือยเปล่าจนพอใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยอดอกสีน้ำผึ้งที่ชูชันยั่วตา ผมใช้ลิ้นละเลงกับเม็ดเล็กๆนั่นอย่างสนุกสนาน มือข้างนึงบดขยี้ที่ยอดอกอีกข้าง เรียกเสียงครางหวานจากแทฮยอง
“อ่ะอื้อ จองกุก”
เพราะมีอารมณ์มากขึ้น มือที่ขยับช่วยผมก็เริ่มขยับเร็วขึ้น ฝ่ามือนุ่มที่หยาบนิดๆตามแบบผู้ชายทั่วไปทำให้ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะเสร็จ
“ใช้ปากได้รึเปล่า”
อยู่ดีๆคนสวยก็หยุดมือ เท่านั้นไม่พอยังช้อนตามองอย่างออดอ้อน แต่คำพูดนี่มัน....
“หืม...”
“ก็เห็นในหนังโป๊ที่นัมจุนฮยองเปิด ดูน่าสนุกดี แทอยากลองทำ....นะ”
ไหนก่อนหน้าบอกว่าอย่าไง ผมจ้องคิมแทฮยองที่มองมาอย่างมีความหวัง เชื่อแล้วครับว่าผู้ชายตอนมีอารมณ์ทำได้ทุกอย่างจริงๆ แล้วแทฮยองก็เล่นตัวได้ทั้งยั่วทั้งน่ารักมากเลยด้วย
“เอาสิครับ”
จบคำนั้นแทฮยองก็ผลักผมลงไปนอนหงายกับเตียง ท่าทางร้อนแรงแต่ดวงตากลับฉายแววสนุกจนผมเริ่มตะหงิดๆว่านี่จะเป็นการเอาคืนของคนตัวเล็กทำเขาเอาไว้มากยิ่งต้องระแวง ยิ่งกับคนอย่างคิมแทฮยองที่เจ้าคิดเจ้าแค้น ที่ผมยังอยู่รอดมาได้เพราะเจ้าตัวมัวแต่สับสน
แต่ว่าตอนนี้... ดวงตากลมโตมองส่วนใหญ่โตตรงหน้าด้วยแววตาสนใจ แทฮยองเผลอเลียริมฝีปากตัวเองแบบที่ชอบทำจนผมใจเต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้น ลิ้นสีชมพูอ่อนไล้เลียไปที่ส่วนหัวเบาๆเหมือนกับลองเชิง เพียงแค่นั้นลมหายใจผมก็สะดุด
คนตัวเล็กจ้องมองปฏิกิริยาของผมด้วยความสนใจพร้อมกับเอียงคอเล็กๆเหมือนแมวน้อย ไม่สิ น่าจะเป็นแมวยั่วสวาทมากกว่า ไม่ทันได้ตั้งตัวก็โดนไล้เลียไปทั้งความยาวเหมือนกับลูกกวาดแสนอร่อย เท่านั้นไม่พอมือที่ว่างก็ยังรูดขึ้นลงจนผมเผลอครางออกมาด้วยความเสียว
ดวงตากลมมองสบกับผม ริมฝีปากอิ่มกดรอยยิ้มยั่วก่อนจะครอบครองแท่งเนื้อของผมเข้าไปทั้งอัน
“อ่ะอ๊า ซี้ด”
สูดปากออกมาด้วยความเสียวเมื่อคนน่ารักเริ่มขยับหัวขึ้นลงเป็นจังหวะร้อนแรง
“สุดยอด”
ชมคนตัวเล็กออกมา มือของผมแทรกไปตามกลุ่มผมนิ่มพร้อมกับขยับสะโพกตาม ลมหายใจผมติดขัดเมื่อรู้ตัวว่ากำลังจะเสร็จ
“จ...จะเสร็จแล้ว”
ผมพยายามดันหัวทุยๆสีน้ำตาลออกแต่แทฮยองกลับดื้อดึง ดูดดุนแรงมากขึ้นพร้อมกับขยับเร็วขึ้นลึกขึ้น จนในที่สุดผมก็กระตุกเกร็งปล่อยออกมาเต็มริมฝีปากอิ่ม มากซะจนบางส่วนไหลย้อยมาตามหน้าอกบาง แทฮยองกลืนเข้าไปอย่างไม่รังเกียจจนผมได้แต่นิ่งค้าง
“สนุกจริงๆด้วย...”
เจ้าตัวพึมพำกับตัวเอง ก่อนที่ตากลมจะหันมามองผมที่นอนหอบหายใจพร้อมกับฉีกยิ้มรูปสี่เหลี่ยม มันคงน่ารักดีถ้าไม่ใช่เพราะประโยคที่ตามมาหลังจากนั้น
“ไม่รู้ว่าเก่งมั้ย แต่ก็ทำให้เด็กบางคนลงไปนอนครางได้ละกัน”
งั้นเหรอ แบบนี้เรียกว่าหยามได้มั้ย บ้าชิบ!นี่กำลังล้อเล่นอะไรอยู่ ไม่ได้หยามธรรมดาแต่มันหยามโคตรๆ
“แล้วไงครับ ทำได้แค่นี้คิดว่าเก่ง?”
ผมกวนตีนกลับ มือก็รั้งเอวบางให้เข้ามาจมอยู่กับอก ผมมองไปที่ส่วนนั้นของคนตัวเล็กที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย
“เดี๋ยวก็แกล้งให้อารมณ์ค้างอยู่แบบนี้ดีมั้ย”
“งั้นก็ไม่ต้องมาทำแล้ว ช่วยตัวเองก็ได้”
พูดไปคนน่ารักก็หน้าแดงไป ไม่เห็นเหมือนตอนทำให้ผมเลยสักนิด แต่ก็นะตอนมีอารมณ์อะไรก็ทำหมด หลังจากนั้นแทฮยองจะเขินที่ตัวเองทำไปก็ไม่แปลก เขินอย่างเดียวไม่พอยังพยศดันผมออกจากตัว ไม่เห็นว่าง่ายเหมือนตอนเมาเลยสักนิด
“กลับมานี่นะแทฮยอง”
ผมสั่งฮยองคนดื้อด้วยน้ำเสียงเข้มๆเมื่อแทฮยองงอนจนเดินออกไปจากเตียง
“ถ้าไม่กลับมาผมปล้ำจริงๆด้วย”
ผมทำจริงนะ ใครใช้ให้คนตัวเล็กเดินไปเดินมาแก้ผ้ารอบห้อง ยั่วกันจนผมรู้สึกเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมา
“ก็ลองมาปล้ำดูสิ แบร่”
แทฮยองแลบลิ้นใส่ผมพร้อมกับทำท่าจะวิ่งหนีออกนอกห้องไปเข้าห้องน้ำ ผมดีดตัวออกจากเตียง ทันทีที่มือเรียวเปิดประตูผมก็เอื้อมไปปิดจนเกิดเสียงดังปัง! พร้อมกับฝีเท้าของพวกฮยองที่วิ่งมาออหน้าประตูที่ผมกดล็อกพร้อมกับทุบ
“จองกุก แทฮยอง!!”
“ไม่มีอะไรครับ” ผมตะโกนกลับ “ก็แค่เล่นมวยปล้ำ....”
“มวยปล้ำบ้าอะไร ฮยองช่วยด้วย จองกุกมันจะปล้ำแท!!!!”
แทฮยองตะโกนทั้งขว้างปาข้าวของหมอนผ้าห่มใส่ผมที่ย่างสามขุมเข้าไปหาพร้อมกับกรีดยิ้มร้ายเหมือนตัวโกง ขาเรียวถอยหลังไปเรื่อยๆจนติดกำแพงแทฮยองหวีดร้องลั่นตอนที่ผมช้อนตัวบางๆขึ้นมาอุ้มพร้อมกับโยนโครมบนเตียง
“ชอบแบบซาดิสม์ก็ไม่บอก ทำดีๆไม่ชอบ อยากโดนปล้ำใช่มั้ย”
“ไม่ ไม่ ไม่”
แทฮยองทั้งดิ้นทั้งพยายามเตะผม เห็นตัวเล็กๆแบบนี้โดนทุบทีผมนี่แทบจุกแต่ยังไงคนที่แข็งแรงกว่าก็ต้องชนะ
“งอนรุนแรงจังนะ ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมจะง้อให้แรงกว่า”
“ไอ้บ้าจองกุก ยอมแล้ว ย...หยุด อื้ออออ”
ผมก้มลงไปปิดปากคนโวยวายด้วยริมฝีปากของผม ขบเม้มริมฝีปากอิ่มอย่างมันเขี้ยว ไล่ต้อนไปตามโพรงปากหวานอย่างร้อนแรงเป็นการลงโทษ อีกมือก็แยกเรียวขาสีน้ำผึ้งออกจากกัน นิ้วเรียวกดเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มเพียงแค่นิ้วเดียวคนตัวเล็กที่เคยพยศดีดดิ้นกลับกลายเป็นบิดเร่าพร้อมกับครางหวาน ผมเหยียดยิ้มกดนิ้วที่สองเข้าไปทันที งอนิ้วดึงเข้าออกจนช่องทางสีหวานเต้นตุ๊บๆบีบรัด
แทฮยองได้แต่นอนหน้าแดงอยู่บนเตียงกว้าง ความรู้สึกทรมานที่ไม่ได้รับการปลดปล่อยกลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้มันรุนแรงมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมจนนึกเจ็บใจที่ไม่น่าไปแกล้งจองกุกจนมักเน่เข้าโหมดโหดๆแบบนี้
“อ่ะอื้อ”
สะโพกมนขยับไปตามแรงกระตุกเข้าออก ผมจูบไปทั้งตัวจนผิวที่เคยเนียนสวยเต็มไปด้วยรอยรักตั้งแต่ซอกคอจนลงมาถึงต้นขา ใส่นิ้วที่สามเข้าไปเมื่อเห็นว่าแทฮยองเริ่มจะปรับตัวได้แล้ว คนน่ารักหอบหายใจแรง พยายามปรับจังหวะให้เข้ากับนิ้วของผมที่ขยับเข้าออกถี่แรงขึ้นเรื่อยๆ
“ม...ไม่ไหวแล้ว”
แทฮยองพูดออกมาแค่นั้น ผมดันนิ้วออกจากช่องทางรักที่เริ่มแดงก่ำ รูดแท่งเนื้อร้อนของตัวเองสองสามครั้งก่อนจะกดเข้าไปในนั้น ความเปียกชื้นและอบอุ่นทำให้รู้สึกดี แต่เข้าไปได้แค่ครึ่งแทฮยองก็ดูจะไม่ไหวซะแล้ว
“อ่ะโอ๊ยย เจ็บ” หยาดน้ำตาเม็ดเล็กคลอเอ่อที่ดวงตากลม “ใหญ่แบบนี้จะฆ่ากันเหรอ”
ผมก้มหน้าลงไปจูบริมฝีปากหวานซ้ำๆอย่างอ่อนโยนเพื่อคลายความเจ็บ ทั้งที่ในใจอยากจะขยับแต่ถ้าแทเจ็บผมยอมอดทนอยู่อย่างนี้ดีกว่า
“ผมจะถือว่ามันเป็นคำชมได้รึเปล่า”
ช่องทางอ่อนนุ่มเริ่มผ่อนคลายเมื่อโดนจูบ ผมใช้โอกาสนี้ดันเข้าไปจนสุดจนแทฮยองครางออกมาลั่นห้อง
“เบาๆ เบาๆ”
คนน่ารักละล่ำละลักเมื่อผมเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกช้าๆหากแต่หนักหน่วง กระแทกไปตรงจุดสัมผัส
“เดี๋ยวพวกฮยองรู้.....”
พรืด ผมเผลอหัวเราะก่อนจะขยับกายแรงขึ้นจนแทฮยองครางออกมาลั่นห้อง
“ไม่ทันแล้วมั้งครับ เค้ารู้กันหมดตั้งแต่ที่แทตะโกนว่าผมปล้ำแล้ว”
“ก็...ก็นายปล้ำ อ่ะ อ๊า”
ผมยกแขนเรียวที่จิกผ้าปูแน่นตามจังหวะการกระแทกกระทั้นขึ้นมาโอบแผ่นหลังกว้างของตัวเอง แทฮยองจิกเล็บลงบนแผ่นหลังระบายความเสียวซ่าน เมื่อผมเร่งจังหวะเร็วขึ้นหนักหน่วงขึ้น
เสียงเตียงกระแทกผนังดังก้องไปทั่วห้องปนกับเสียงครางหวาน ความอบอุ่นที่บีบรัด แทฮยองที่เชิดหน้าขึ้นเพราะแรงอารมณ์ยิ่งทำให้อุณหภูมิห้องเร่าร้อนมากขึ้นท่ามกลางต้นฤดูร้อน ยิ่งมีอารมณ์มากจังหวะการกระแทกก็ยิ่งแรงขึ้น
“จองกุก จะ จะเสร็จแล้ว”
น้ำสีขาวขุ่นไหลเอ่อล้น แทฮยองปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องของตัวเอง ร่างบางกระตุกเกร็งจนช่องทางคับแคบบีบรัด ผมกระตุกเกร็งปลดปล่อยตามมาจนเต็มล้นช่องทางสีหวาน เราทั้งคู่หอบหายใจแรง ยังคงกอดก่ายกัน หน้าผากเราสองคนชนกันแผ่วเบา แลกเปลี่ยนลมหายใจซึ่งกันและกัน หลังพายุรักที่พัดหนักหน่วง
“ผมรักแทฮยอง”
ผมเอ่ยคำบอกรักที่เก็บมาในใจตลอดตั้งแต่วันนั้น
“มันอาจจะไม่ใช่ความรักตั้งแต่แรกพบ แต่ทุกๆวันที่อยู่ด้วยกันมันทำให้ผมผูกพันธ์ ผมรักแทแล้วก็หลงรักแทมากขึ้นจนกลายเป็นความสับสน แต่ว่าตอนนี้ผมไม่กลัวอีกแล้ว”
ผมเคลื่อนตัวไปจูบหน้าผากมนของร่างบางที่ยังคงเหนื่อยอ่อนจากกิจกรรม ดวงตากลมโตเบิกกว้างกับคำสารภาพที่ไม่ทันตั้งตัว อย่างน้อยผมก็ได้แก้แค้นคืนแล้วที่โดนชิงบอกรัก
“ผมรักแท...แล้วผมก็ไม่อยากเป็นแค่พี่น้อง” น้ำเสียงทุ้มยังคงพูดต่อไปด้วยแววตาจริงจัง
“เป็นแฟนกับผมนะครับ แทฮยอง”
